اگر عشق نبود ؛ به کدامين بهانه ميگريستيم و ميخنديديم؟ کدام لحظه ي ناياب را انديشه ميکرديم؟ و چگونه عبور روزهاي تلخ را تاب مياورديم؟ اري بي گمان پيش از اينها مرده بوديم .... اگر عشق نبود
واگر کينه هم نبود؛قلبها تمامي حجم خود را در اختيار عشق ميگذاشتند

سلام داداشي

مرسي که بهم سر زديد وبلاگ جالبي داريد تبريک ميگم

بازم پيش من بيايد

بچگي هم عالمي داره

عشق مثل شراب است، بايد بگذاري سالها بماند تا آرام جا بيفتد و طعم خود را پيدا کند، تا سکرآور شود!

مطمئنا اين سالها براي اين دختر - پسر طي شده و عشق شون کاملا جا افتاده...

ده سال

يعني يه عمر

اميدوارم اون دختر و پسر به پاي هم پير بشن و هميشه توي زندگي اين لحظات پر از عاشقي رو فراموش نکنن