چه انتظار عجيبي/ تو بين منتظران هم عزيز من چه غريبي/ عجيب تر آنكه چه آسان نبودنت شده عادت/ چه بي خيال نشستيم/ نه كوششي، نه تلاشي/ فقط نشسته و گفتيم: خدا كند كه بيايي... خدا كند كه بيايي... خدا كند كه بيايي...