خدايا :

به من زيستي عطا كن كه در لحظه مرگ

بر بي ثمري لحظه اي كه براي زيستن گذشته است حسرت نخورم

و مردني عطا كن بر بيهودگي اش سوگوار نباشم

بگذار تا آن را من خود انتخاب كنم

اما آنچنان كه تو دوست داري

چگونه زيستن رابياموز

چگونه مردن را خود خواهم آموخت

(مي دونم اصلاً ربطي به متن شما نداره اما گفتم قشنگه تو هم فيضي ببري)