آخه عزيز من! اين چه فكراييه كه مي كني؟
حيف كه دوست ندارم نگران بموني وگرنه...
من حرف زدم؛ جواب شنيدم. اين كه ناراحتي نداره؛ به خدا من حال كردم از اون چند دقيقه حرف زدن. تازشم! من اون قدرا كه ممكنه فكر كني پيچيده نيستم. اگه خواستم فحش بدم، فحش مي دم. حله؟
مث همون ديروز. اوكي؟
اين فكرا مال بچه هاس برگ بيد جان. خب؟ نبينم ديگه از اين فكرا بكني. وگرنه ديگه نه من نه تو.
البته از يه لحاظ خوشحالم؛ دست كم ديروز تا حالا به فكر مني! و ديشب هم توي هيئت دعام كردي. خدا رو شكر.
خصوصي هم نمي فرستم تا ضايع بشي
:))
